آمدن مهدي موعود(ع) به عنوان منجي بشر، در متون اسلامي با نشانه هايي قرين شده است تا منتظران ظهور با ديدن آن ها به حقانيت مدعي نجات بخشي پي برده و با آمادگي به استقبال او بشتابند؛ اما در گذر زمان، دسته اي از آدميان به انگيزه هاي مذهبي يا سودجويي سياسي، به نشانه سازي هايي دست زدند تا در پرتو آن، حركت خويش را زمينه ساز ظهور يا خويشتن را به عنوان موعود آخرالزمان جاي زنند. اين علائم به مرور ايام در انديشه برخي، امري مسلم تلقي، و موجب رهزني هايي شده است و به جا مي نمايد اين نشانه ها، با معيارهاي علمي به ترازوي نقد گرفته شوند. كتاب تحليل تاريخي نشانه هاي ظهور در پي چنين هدفي شكل گرفته و به بررسي نشانه هاي مشهوري مي پردازد كه در تاريخ اسلام رخ داده يا مورد بهره برداري قرار گرفته است. از ديدگاه مؤلف برخي نشانه ها در حقيقت علامت ظهور به شمار نمي آيند.