«علم، عقل و دين» كتابي است كه در آن نويسنده نسبت علم و دين و پيامدهاي نگرش علمي را براي دين باز ميگويد.
پيام اصلي نويسنده – كه خود از روحانيان آيين مسيحيت است – اين است كه الهيدانان معمولاً و غالباً، بدون آنكه در علم و رهاوردهاي نگرش علمي نقادانه بنگرند، آنها را تنقيح ناشره و غيرنقادانه در الهيات به كار بردهاند. اگر علم و دين را نسبتي هست، كه وي معتقد است هست، بايد اين نسبت هوشمندانه و آگاهانه و نقادانه باشد.